FamZwart

We hebben eindelijk internet thuis! Walther heeft van zijn werk een oude laptop te leen gekregen en met een 'ouderwetse' inbelverbinding kunnen we nu eindelijk internetten vanaf de bank.
Nu hoef ik dus niet meer met de buggy onder mijn arm naar het internetcafe, waar ik Bram om de 2 minuten een koekje moest geven om hem stil te houden. Ach ja, dat had ook zo zijn charme, iedereen kwam er altijd op af om toch nog even te vertellen dat ie zo schattig is.
Het kan dus zijn dat we in gesprek zijn, maar we gaan denk ik vooral internetten als jullie allemaal slapen.

Vandaag is het Thanksgiving day. Dit is een nationale feestdag en bijna alle winkels zijn dan ook gesloten.
Wij waren uitgenodigd door een nederlandse collega om Thanksgiving te komen vieren. Dus hebben we turkey, cranberry saus, mashed potatoes en pumpkin pie gegeten.
Het was erg gezellig en we hebben ook twee andere gasten leren kennen; de (russische) vrouw van een andere nederlandse collega en een engelse vrouw die al 24 jaar op Hawaii woont. Bram vond direct weer een speelmaatje, want Tatiana heeft een zoontje van anderhalf jaar.
Walther mocht 'grace' zeggen voor het eten omdat wij daar blijkbaar het meest ervaring in hadden.
Morgen gaat iedereen winkelen, ze noemen het hier black friday omdat dat de dag is waarop de winkels uit de rode cijfers komen.

Dinsdag hadden we van Walthers werk het Staff Appreciation Dinner (in de wandelgangen ook wel sad genoemd). Het was erg leuk en ook het eten was lekker. Tijdens dit diner worden ook altijd een aantal mensen in het zonnetje gezet. Er was een 'werknemer' van het jaar en een 'beste beginner van het jaar'. Nogal amerikaans dus.
Bram hadden we bij een oppas gebracht. Zij past op meerdere kinderen bij haarzelf thuis. Maar Bram was deze avond de enige. De oppas (en haar kinderen) vonden Bram geweldig. Hij had ook helemaal niet gehuild en was lekker gaan slapen. Haar dochter vroeg of Bram de volgende dag weer terug zou komen. Bram vond het ook erg leuk. Waarschijnlijk ook omdat ze veel speelgoed met knopjes hadden.

Vanochtend (15 november) werd er om 04:15 op onze deur geklopt. Er was een aardbeving geweest bij Japan en er zou een tsunami deze kant op kunnen komen. Hij zou er om half acht kunnen zijn.
Dat is wel even slikken. Wij alle belangrijke spullen ingepakt. Grappig om te zien hoe makkelijk je dan kan kiezen welke spullen je wel en welke je niet kan missen. Daarna televisie gekeken om te kijken of er wat nieuws was. Om half zeven hoorden we dat er niets zou gebeuren. Blijkbaar had de aardbeving geen vloedgolf opgewekt.
Het is overigens precies een maand nadat de aardbeving hier op Hawaii was. Terwijl we naar het nieuws keken, zagen we dat er een stervende walvis bij de kust aan de andere kant van het eiland dreef. Die had hele grote haaien aangetrokken (waaronder ook een grote witte haai). Ze raden het daarom af om te gaan zwemmen aan die kant van het eiland. Nogal een gevaarlijke omgeving hier dus :)

Bram is nogal onderzoekend ingesteld de laatste tijd. Hij houdt vooral van schroeven, kliksystemen (zoals op zijn buggy) en apparaten met knopjes (zoals de camera). Hier is een filmpje waar hij een aapje onderzoekt (8MB). En hier is hij zijn rugzak aan het uitladen. [Willen jullie de filmpjes niet te vaak bekijken, maar gewoon 1x downloaden(met rechts op de link klikken en dan "Opslaan als ..." kiezen)?. Daarna kan je hem zo vaak als je wilt van je eigen computer bekijken (dat gaat ook wat sneller).]
Hij begint behoorlijk mobiel te worden. Hij loopt langs de randen van alle meubels en kruipen gaat ook erg snel. Hij kan nu al een weekje zwaaien en hij klapt in zijn handen.

Na een boel dealers bezocht te hebben, hebben we een auto gevonden. Het is moeilijk om een echt oude auto te vinden. Bij de meeste dealers zijn de oudste auto's van 2003. We hebben er nu een gevonden van 2001. Het is een Hyundai XG300. Het is een ontzettend luxe bak. Je moet denken aan een grote personen auto met alles erop en eraan (metalen velgen, airco, cruise control, alles elektrisch (ramen, stoelen etc), zonnedak en een 3 liter motor erin). Dan moet je er nog eens allemaal luxe opties bijbedenken. De bestuurderstoel kan bijvoorbeeld twee standen opslaan. Dus als de ander als laatste gereden heeft, druk je op je eigen knopje en de stoel neemt vanzelf de goede stand aan. Een ander voorbeeld is dat hij detecteert wanneer er uitlaatgassen van andere auto's naar binnen komen en dan zorgt hij ervoor dat er even geen lucht van buiten wordt gehaald. We waren eigenlijk niet naar dit soort dingen opzoek, maar we zochten gewoon een goedkope, betrouwbare auto en toen kwamen we hier op uit. We hebben er ook wat foto's van genomen.

Nou, we wonen nu ongeveer een week in het appartementje en het bevalt redelijk goed. Het is echt behoorlijk klein, dus dat is vooral voor Arjanne vervelend omdat ze er de hele dag zit. Het is wel erg prettig dat we zelf kunnen koken en het uitzicht is nog steeds fantastisch. Het is ook prettig dat we telefoon hebben zodat we kunnen bellen en gebeld kunnen worden. De kosten vallen heel erg mee (allebei de kanten op). Dus als jullie een keer midden in de nacht niet kunnen slapen, kan je gewoon even met ons kletsen.
Hoewel het allemaal van hout gebouwd is en redelijk klein, hebben we toch weinig last van de buren. Ze hebben ook gezegd dat ze Bram nog niet gehoord hebben. Waarschijnlijk komt dat omdat het niet meevalt om het geluid van de branding te overstemmen :)

We krijgen overal veel reacties op Bram. Sommige mensen glimlachen alleen maar als ze langs ons lopen. Sommigen lachen of zwaaien naar hem. En heel vaak horen we: "He's so cute!". Ik ben bang dat we dat over een paar weken zat zijn. Maar we hebben dankzij hem in ieder geval zat gelegenheid om contact te krijgen met mensen.

Zaterdag hebben we een apartementje bekeken vlakbij het centrum van Hilo. Het is nogal klein (voor die prijs), maar Arjanne kan dan lopend boodschappen doen en het uitzicht is geweldig. Binnenkort zullen we wat foto's plaatsen (bovenaan op foto's klikken). We hopen er dinsdag in te trekken. Je kan het op de foto bovenaan zien. Het is het kleine gebouwtje helemaal links aan het water. Bovenop de berg zie je overigens de telescopen. Degene waar ik voor werk staat er helaas niet bij.

Toen we in Hilo aankwamen werden we ontvangen door 3 collega's. Ze hadden van die slinger, gemaakt van echte orchideeen. Zij hebben ons geholpen met de koffers en het inchecken van het hotel enz. Helaas was de buggy achtergebleven in Honolulu en moest die later nagestuurd worden. Ook stond er een groot pakket met boodschappen en boekjes e.d. klaar op onze hotelkamer. Van Walthers werk hadden ze een Chevrolet Malibu voor ons gehuurd. Dat is echt een fijne luxe auto.

Nou, we zijn er gekomen maar het ging niet erg soepel. De vlucht ging goed totaan Los Angeles.
Bram was erg vrolijk. Hij zat met iedereen te spelen. Vooral de mensen achter ons. Steeds maar lachen en proberen hun handen
te pakken tussen de stoelen door. Gelukkig vonden zij het ook erg leuk. In Los Angeles nog gesproken met een collega van Walther. Die was ook weer op weg naar Hawaii.
De volgende dag zouden we doorvliegen naar Honolulu. Onze vlucht bleek echter gecanceled. We waren vroeg opgestaan om onze spullen te pakken.
Uiteindelijk waren we om 12.00 weer in een hotel. De hele ochtend alleen maar koffers rond gesleept en in rijen gestaan. We moesten dus een extra nacht in LA blijven (gelukkig werd wel alles betaald door Hawaiian Air). 's Middags door een woonwijk gewandeld in LA en wat gerelaxed.
De volgende dag konden we wel door naar Honolulu. Bram was erg moe. Hij moest nog wennen aan het ritme. Vooral in slaap vallen lukt alleen als je hem een tijdje (tegen zijn zin) vast houdt op je schoot.